حضرت معصومه (س) ماه شب های دارالمومنین

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ حضرت معصومه (س)  در روز اول ذیقعده سال ١٧٣ هجرى قمرى در مدینه منوره دیده به جهان گشود. وی در همان سنین کودکى به دلیل مواجه با مصیبت شهادت پدر گرامى خود تحت مراقبت و تربیت برادر بزرگوارش حضرت على بن موسى الرضا (ع) قرارگرفت و رشد یافت.   در سال ٢٠٠ هجرى قمرى به سبب اصرار و تهدیدهای مأمون عباسى حضرت رضا (ع) بدون این که کسى از بستگان و اهل بیت را با خود همراه کنند به خراسان تبعید شدند. حضرت معصومه (س) در پی این اتفاق  و به شوق دیدار برادر یک سال پس از هجرت آن حضرت به همراه برادران و برادرزادگان راهی خراسان شدند. این جا بود که آن حضرت همچون عمه بزرگوارشان حضرت زینب (س) پیام مظلومیت و غربت برادر گرامیشان را به مردم مؤمن و مسلمان رسانده و مخالفت خود و اهل بیت (ع) را با حکومت حیله گر بنى عباس اظهار داشتند. اما عده اى از مخالفان اهل بیت علیهم السلام که از پشتیبانى مأموران حکومت برخوردار بودند، با همراهان حضرت وارد جنگ شدند، در نتیجه تقریباً همه مردان کاروان به شهادت رسیدند، حتى بنابر نقلى حضرت معصومه (س) را نیز مسموم کردند.

در هر حال حضرت فاطمه معصومه (س) بیمار شدند و چون دیگر امکان ادامه راه به طرف خراسان نبود قصد کردند که به شهر قم بروند. حدوداً در روز ٢٣ ربیع الاول سال ٢٠١ هجرى قمرى حضرت وارد شهر مقدس قم شدند. سپس در محلى که امروز «میدان میر» نامیده مى شود شتر آن حضرت در جلو منزل «موسى بن خزرج» زانو زد و افتخار میزبانى حضرت نصیب وی شد. 

آن بزرگوار به مدت ١٧ روز در این شهر زندگى کرد و در این مدت مشغول عبادت و راز و نیاز با پروردگار متعال بود. محل عبادت آن حضرت در مدرسه ستیه به نام «بیت النور» هم اکنون محل زیارت ارادتمندان آن حضرت است.

سرانجام در روز دهم ربیع الثانى و «بنا بر قولى دوازدهم ربع الثانى» سال ٢٠١ هجرى پیش از آن که دیدگان مبارکش به دیدار برادر روشن شود، در دیار غربت و با اندوه فراوان دیده از جهان فروبست و شیعیان را در ماتم خود به سوگ نشاند. مردم قم پیکر مطهر آن حضرت را به سوی محل فعلی که در آن روز بیرون شهر قرار داشت و به نام «باغ بابلان» معروف بود تشییع نموده و  در دل خاک نهان ساختند.

پس از دفن حضرت معصومه (س) موسى بن خزرج سایبانى از بوریا بر فراز قبر شریفش قرار داد تا این که حضرت زینب فرزند امام جواد(ع) به سال ٢٥٦ هجرى قمرى اولین گنبد را بر فراز قبر شریف عمه بزرگوارش بنا کرد و بدین سان تربت پاک آن بانوى بزرگوار اسلام قبله گاه قلوب ارادتمندان به اهلبیت (ع) و دارالشفای دلسوختگان عاشق ولایت وامامت شد. سالروز وفات آن حضرت را به تمام عاشقان حضرتش تسلیت و تعزیت عرض می کنیم.